Świąteczne obręcze (Kennedy Ryan)

"Od Willa nauczyłam się, że szczęście zaczyna się od nas samych i że nie można polegać na innych. Ludzie nie mogą nas dopełniać, jednak mogą kochać, nawet jeśli nie jesteśmy idealni, o ile im na to pozwolimy. Można znaleźć szczęście u czyjegoś boku, ale najpierw trzeba poczuć się szczęśliwym z samym sobą." To było moje pierwsze spotkanie z Kennedy Ryan i nie mogę powiedzieć nic innego, poza tym, że jestem absolutnie oczarowana. Okazuje się bowiem, że na nieco ponad 200 stronach, można stworzyć naprawdę dobre i kompletne historie. Nieprzesłodzone, z odrobiną humoru, po prostu normalne opowieści o miłości, z bohaterami, którzy mają coś więcej do zaoferowania niż tylko miłą aparycję i parę gorących momentów. I tak, wiem, że zaczęłam czytać tę serię od środka, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało, mimo, że dwa ostatnie opowiadania zaspojlerowały mi wydarzenia z poprzednich części. Coś mi się wydaję, a nawet jestem pewna, że znalazłam kolejną serię, którą muszę przeczytać teraz, zaraz, a jeżeli chodzi o same święta i ich atmosferę, to nie ma ich tutaj za wiele, ale tak naprawdę niewiele mnie to obeszło.

Ulubiony cytat : Ludzie nie mogą nas dopełniać, jednak mogą kochać, nawet jeśli nie jesteśmy idealni, o ile im na to pozwolimy. Możemy znaleźć szczęście u czyjegoś boku, ale najpierw trzeba poczuć się szczęśliwym z samym sobą. Seria Świąteczne Obręcze to zbiór trzech opowiadań. Książka ma zaledwie 200 stron więc można na spokojnie całą przeczytać wieczorem. Fabuły są zwarte, cała akcja bardzo szybko się rozwija i zdecydowanie nie da się przy nich nudzić. Wszystkie opowiadania przekazują uniwersalne treści, takie jak miłość, radość, zaufanie, ciężkie relacje pełne przeciwności losu oraz radzenie sobie w sytuacji nieoczekiwanej lub długo wyczekiwanej ciąży. Pierwsza historia Avery i Deckera rozpali do czerwoności dzięki bardzo pikantnym scenom

"Od Willa nauczyłam się, że szczęście zaczyna się od nas samych i że nie można polegać na innych. Ludzie nie mogą nas dopełniać, jednak mogą kochać, nawet jeśli nie jesteśmy idealni, o ile im na to pozwolimy. Można znaleźć szczęście u czyjegoś boku, ale najpierw trzeba poczuć się szczęśliwym z samym sobą." To było moje pierwsze spotkanie z Kennedy Ryan i nie mogę powiedzieć nic innego, poza tym, że jestem absolutnie oczarowana. Okazuje się bowiem, że na nieco ponad 200 stronach, można stworzyć naprawdę dobre i kompletne historie. Nieprzesłodzone, z odrobiną humoru, po prostu normalne opowieści o miłości, z bohaterami, którzy mają do zaoferowania coś więcej niż tylko miłą aparycję i parę gorących momentów. I tak, wiem, że zaczęłam czytać tę serię od środka, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało, mimo, że dwa ostatnie opowiadania zaspojlerowały mi wydarzenia z poprzednich części. Coś mi się wydaję, a nawet jestem pewna, że znalazłam kolejną serię, którą muszę przeczytać teraz, zaraz, a jeżeli chodzi o same święta i ich atmosferę, to nie ma ich tutaj za wiele, ale tak naprawdę niewiele mnie to obeszło.